DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 6/1924 str. 41 <-- 41 --> PDF |
........ ........ 313 765 ...... ....... .......... .. ........., ................ ......... y ..... ......... ..... ...... ... ....... ...... y ........, — ... ....... no ....... ....... ....... ... 18.037 .. 9. .... ... ...... ........ je: .. ......... .......... .... .......... .... ..... ... ........ ....... y ... .... ...... ...... ...., ......... .......... ..... ..... ..... ........ ....... ... ........ ....... y .........., . ... ......... .......... .... .......... .... ..... ... ........ ....... y .......... ........ ......, ......... .......... ..... ..... ..... ........ .......; ... ........ ....... y ... .... ......, ........... y ..... .......... .... ..... .. ........ ...... ...... ....... . .......... .. (1800) ...... . .... ....... ...... ....... — ....... no ....... ....... t MAVRO MONTECUCCOLI Šnmarnik. Neumoliva smrt otela ... je jednoga između najsavjesnijih radnika na polju šumarstva u Bosni. Ako između naših bosanskih brda i šuma i nije ugledao svjetlo svijeta, on je ovu našu zemlju volio i dao nama i našemu naraštaju najbolje, što je mogao: kao stručnjak mnogogodišnji savjesni i plodni rad, a kao čovjek uzoran primjer plemenitoga i dobroga čelik- karaktera. Potomak stare i odlične plemićke loze grofova Montecuccoli bio je svijetao primjer tome, da se plemstvo ne dokazuje poveljama i pređima, nego vladanjem i djelima. Pohađao je Šumarsku akademiju u Zagrebu, u kojem je gradu položio i državni ispit za samostalno´ vođenje šum. gospodarstva. U ovim je krajevima služio vjerno i savjesno dvadeset i pet godina i to najprije kao šum. izvjestitelj kod raznih sreskih poglavarstva, a od godine 1912. kao upravitelj šumarija u Nemili, Olovu, Han Pijesku i Fojnici. Ono malo slobodnoga vremena posvetio je znanstvenome radu i ostavio nam u »S križaljkama mase za bukovinu« ne samo vrlo korisno djelo, nego je time pošao i novim putem u šumarskoj znanosti. Šumarstvo Bosne i Hercegovine gubi u njemu jednoga svojih najboljih članova, a kako su ga cijenili činovnici drugih struka možemo procijeniti iz divnoga govora, koji mu je na grobu držao g. poglavar sreza Fojničkoga Dr. Vasilj Kočović u kpjemu je među ostalim rekao ove riječi: >Kao državni činovnik mogao je mirne duše služiti za uzor drugima, pa bi blago bilo državi, ako bi mogla odgojiti ovakve službenike, kakav je bio pokojnik Marljiv kao pčelica, tačan, objektivan, pravičan i savjestan — uvijek kako prema strankama tako i prema potčinjenim osoblju jednako daleko i od one okrutne strogosti i od mekog i blagog popuštanja — trpeljiv i samoprijegoran, bez mrljanja i bez nestrpljivosti — eto to bjehu neodvojivi drugovi našeg neprežaljenog pokojnika i njegove osebine, koje se malo kada stječu u jednom čovjeku. Kao takvog svako ga je volio i visoko poštovao, a šumarsko osoblje nalazilo u njemu izvrsnog šefa, prijatelja svoga i zagovornika. Bio je rekoh plemić po porijeklu, a ja kažem bio je još više plemić po svojim duševnim osobinama, jedan čist i svijetao karakter, usprkos poratnog palog morala, neumrljân ničim«. |