DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 1/1928 str. 9 <-- 9 --> PDF |
vnički — imamo posla sa jednom zasebnom, evropski jedinstvenom formom nepovjerenja države kao imperija naprama državi kao sopstveniku. Praktički je to očito i tendencijozno tutorisanje organa državne šumske uprave, koje vuče svoje podrijetlo iz borbe, koju smo malo prije ocrtali. Istina, spominju se kao povod donošenju 51. 133. i tužbe »da čuvari optužuju ljude iz osvete, bez da kakvo djelo i postoji«.8 No sve kad bi to i bila istina, onda se takovo zlo može i mora liječiti samo ozdravljivanjem šumske uprave uopće, a njenim emancipovanjem od partijske politike napose. Nikako se to ne može doseći donošenjem zakonskog člana, na kojemu ima toliko crnih strana. Čl. 133. protivan je intenciji samoga Zakona. Intencija zakona jest: da se mjerama represivne prirode što bolje zaštiti šuma od protivpravnih djela. Da bi se to polučilo potrebna je prije svega brzina samoga postupka. Mi smo na drugom mjestu objasnili važnost ove brzine.0 Baš u tom pogledu čl. 133. opasan je instrumenat za umanjivanje brzine postupka. On je onaj faktor, koji je kočenjem samoga postupka u isljeđivanju šumskih krivica, nanio toliko štete srbijanskom šumarstvu, da je Milorad Drašković, kao Ministar Narodne Privrede, u svoje vrijeme mogao srbijanskim šumarima reći: »Nisam vas pozvao da kritikujemo novi zakon o šumama, jer je on ispod svake kritike, nego sam vas pozvao, da se dogovorimo, kako ćemo sačuvati naše šume od odredaba toga zakona.«10 Da prikažemo mehaniku toga kočenja, evo klasičnih primjera po Jovanoviću. »I, ako je optuženo lice prijatelj predsednikov, kmetov ili opštinskog pisara, čine se ogromne smetnje, kako bi referat izgubio svoju zakonu važnost. Tako n. pr. nadležki kmet pa nijedan od opštinskih časnika neće da primi referat i čuvar ne može protiv toga ništa da radi. Da bi dokazao, da mu ni jedan od opštinskih časnika nije hteo primiti referat treba da su to videla dva svedoka, dok čuvar ne može da nađe ni jednog, 1er niko neće a i ne sme, da svedoči protiv svojih časnika opštinskih. Čuvar ostaje usamljen. Krivca nije mogao optužiti, jer mu referat nije primljen, a da ga šalje preko sreza ili Uprave proći se rok od 24 sata odnosno 5 dana i izgubiće važnost. Dalje se dešava da opštinski sud primi referat, ali n e ć c d a izađ e n a uviđaj u roku, međutim čuvaru saopštava, da se na licu mjesta nađu i izvrše uviđaj. Čuvar izlazi u šumu i vas dugi dan čeka, ali časnika nema. Čuvar je za sve vreme vezan za to mesto; ne može na drugu stranu, što znaju i kmetovi i ostali seljani, pa komotno ili u šumi na sasvim drugu stranu izvrše goroseču, jer su sigurni, da ih čuvar neće naći. Međutim kmet napravi protokol uviđaja u sudnici konstatujući, da čuvar nije hteo izaći, da prisustvuje uviđaju i time slabi važnost referatu, jer čuvar nema mogućnosti da dokaže, da je baš on bio na licu mjesta, a da kmet s prisutnima i okrivljenim nije bio. Prostom njegovom tvrđenju ne poklanja se ni malo vere, međutim više se veruje kmetu i od strane kmeta 8 Divjak: »Šumarstvo u Srbiji«. »Š. L.« 1903. Str. 328. 9 Ugrenović: »Šumarsko-politička osnovica Zakona o Šumama«. Ljubljana 1923. Str. 95, 96. 10 Divjak: »Član 133. srbijanskog Zakona o Šumama«. »Drvotržac« 1927., br. 33. 7 |