DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 7/1935 str. 28 <-- 28 --> PDF |
i t. d.) i intenzitet naseljenosti, koji neminovno zahteva što jače iskorišćenje relativnog šumskog tla, utiču ne samo na smanjenje apsolutnog šumskog zemljišta po obimu, već nedvojbeno i na sam karakter zemljišta. Ovi relevantni momenti po našem se ubedenju ne dadu protumačiti kao kriterij za zakonski pojam apsolutnog šumskog zemljišta u smislu našeg zakona (§ 8 z. o š.). Ovu prazninu je po našem mišljenju zakonodavac izbegao time, da je uvrstio ove vrste »mrtvog« zemljišta u vrstu onih, koja se imaju pošumiti. Time ovim zemljištima doduše nije dat karakter apsolutnog šumskog tla, ali im je neosporno utisnut značaj »šumskog zemljišta« u smislu zakona (§ 13 z. o š.). Da je naše izlaganje ispravno, naime u tome da ova zemljišta, koja »nisu potrebna za drugu privrednu svrhu«, principijelno ne spadaju u »apsolutno šumsko tlo« po našem zakonu, već samo u »šumsko zemljište«, ubeduje nas i činjenica, da je zemljište ove vrste odvojeno od apsolutnog šumskog tla pod tč. 4 u §-u 13. z. o š., te naročito istaknuto u zasebnoj tački 6 istoga paragrafa, što bi bilo suvišno, kad bi takva zemljišta ipso jure (§ 8 z. o š.) bila apsolutno šumsko tlo. Uočiti treba još, da tekst zakona u t. 6 § 13 kaže, da se imaju pošumiti samo i s p a s i š t a, koja nisu potrebna za drugu privrednu svrhu, a ne i sva takva zemljišta uopšte. To ima svoj razlog svakako u tome, da se ta »mrtva« i za privredu »nepotrebna« zemljišta dadu u našoj državi zamisliti teško u drugoj formi nego u formi ispasišta. U konkretnom slučaju, ako bi u pitanje za pošumljenje došlo kakvo zemljište, koje s jedne strane po utvrđenju vlasti nije potrebno za drugu privrednu svrhu, a s druge strane ne bi bilo ispasište, imao bi Državni Savct da kaže poslednju reč. 5) Zemljište planinskih pašnjaka, kod kojih je pošumljavanje potrebno radi održavanja potrebnog razmera između šume i pašnjaka. Priroda u visokom gorju, naročito u Alpama, pokazuje između zone čistih šuma i zone čistih alpi ili alpskih pašnjaka biljno-geografsku formu izvcsne širine, na kojoj se susreću čiste alpe sa šumom. Taj pojas uvrštava zakon također u pojam šumskih zemljišta, po odredbi pod tč. 6 § 13, izreka druga, kad za ove »planinske pašnjake« određuje pošumljenje u stanovitom srazmeru prema alpskom pašnjaku. Čiste alpe, alpski pašnjaci ili suvati nisu šumsko zemljište ni u zakonskom smislu, jer ih § 89 z. o š. izrikom definiše kao pašnjake neobrasle šumom, iznad prirodne granice šumske vegetacije. Stoga o njima nećemo govoriti ovde, već kasnije u III. delu. Kao šumsko zemljište ima se ali smatrati pojas odmah ispod njih, a ipak još iznad zone čistih šuma, u kojima po samoj prirodi sukcesivno nestaje šume na taj način, da se stvaraju između šumskih grupa pašnjački prostori. Stanište je šumsko i u smislu zakona, jer je pošumljenje faktički moguće — što na pr. na suvatima nije — i pošto zakon u § 13 tč. 6 to pošumljenje jasno naređuje, premda sa izvesnim obzirom prema pašnjačkoj površini. Švajcarska, kao tipična zemlja terena alpskih i šumskih, prva je ustanovila zaseban tip šume pod zakonskim pojmom »Weidwald« (Švajcarski zakon o šumama od 11. 10. 1902. čl. 1. i 20.). Uvidelo se naime, da proširenje pašnjaka na tim zemljištima neminovno povlači razredivanje i slabljenje šuma ispod njih, a povlađivanje šuma na njima stvara 314 |