DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 5/1949 str. 13 <-- 13 --> PDF |
Podjela šuma na »svlvae minutae« i »forestae« izvršena je na temelju ekonomskih momenata onog vremena, te ju možemo smatrati prvom gospodarskom podjelom šuma. »Sylva caedua«, odnosno »sylva mimita« bila je niska šuma, koja se tretirala prema starom romanskom običajnom pravu kao objekt za podmirenje životnih potreba. Visoka šuma — »sylva glandifera«, kasnije »foresta« — smatrala se naprotiv kao ušteda ili rezerva.2 Takvo tretiranje šuma u rimskoj provinciji Galiji imalo je velik utjecaj na kasniji razvoj francuskog šumarstva. Iz pojma »svlvae caeduae« razvio se današnji tip niske šume, koji se u Francuskoj prvi puta javlja kao gospodarski oblik šume (les taillis revenants «) tokom XIV vijeka. Takva niska šuma bila je razdijeljena na godišnje sječine, koje su se sukcesivno iskorišćivale čistom sječom, ali tako da se na posječenoj površini ostavljalo 8—10 pričuvaka po jednom kat. jutru. (»La coupe de proche en proche« ili »ä tire et aire«). U tim je šumama bio postignut princip kontinuiteta podjednakih prihoda (princip prihodne potrajnosti).3 Spomenuti način iskorišćivanja niskih šuma postao je u XVI stoljeću metodom uređivanja šuma. U to doba već se javljaju pojmovi gospodarske jedinice i ophodnje.4 Gospodarska jedinica je bila definirana pojmom niske uređene šume (»le taillis revenant«). Metoda uređivanja niskih šuma po površini (»methode du tire et aire«) primijenjena je u XVI vijeku i na visoke listopadne šume, u kojima se do tada vršila neuredna preborna sječa. Površinska metoda primjenjena na visoke listopadne šume sastojala se u tome, da se gospodarska jedinica dijelila na godišnje sječine, kojih je broj bio jednak broju godina ophodnje. U visokim se šumama u načelu nije provodila potpuno gola sječa, nego su se na sječini ostavljali sjemenjaci, koji su imali karakter rezerve, a istovremeno su služili za naplodenje sječine5. U Lorraini ima primjera iz prve polovine XVI vijeka, da su šume bile podijeljene na gospodarske jedinice0. "- Schaeffer: Cours d´amenagement, (skripta), Nancy 194., str. 2. Schaeffer: Principes d´estimation forestiere, Nancy 1949, str. 19. 3 Huffel spominje, da je princip potrajnosti bio poznat u francuskom šumarstvu već u XIV vijeku prema naredbi kralja Philippa de Valoisa. (Huffel: Economie forestiere, tome Ili, Paris 1926. str. 101.) * Huffel kaže, da su gospodarske jedinice bile obrazovane po istim principima, s kojima se rukovodimo i danas u sličnim slučajevima. Stvaranje gospodarskih jedinica imalo je svrhu, da se pojedinim zajednicama osigura opskrba na ogrjevu u neposrednoj blizini naselja. Takvu su svrhu zapravo imale »sylvae minutae«. Svaka »sylva minuta« bila je gospodarska jedinica za sebe. (Huffel: Economie forestiere, tome III, Paris 1926, str. 13 i 127.) 5 Potel ističe, da bi bilo neispravno smatrati, da se primjena metode »a tire et aire« na visoke listopadne šume sastojala u čistoj sječi, tako da su se na sječini ostavljali pričuvci (oko 10 kom. po 1 k. jutru). Metoda »ä tire et aire« protegnuta na visoke listopadne šume pretstavljala je u Francuskoj u XVII i XVIII vijeku jedan tip oplodne sječe. To je Potel dokumentirao na temelju gospodarskih osnova onog vremena i na osnovu postojećih šuma (šuma Berce), s kojima se gospodarilo prema tim osnovama po metodi »ä tire et aire« u vremenu od 1669—1730. (Potel: Du tradtement en futaie par le mode dit »ä tire et aire«, Revue des eaux et forets 11925, str. 230.) 8 Huffel: Les methodes de l´amenagement forestier en France, Annales de L´Ecole National des eaux et forets, Nancy 1927, str. 40 i 91. 139 |