DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 12/1953 str. 14 <-- 14 --> PDF |
preduzeća, i to specijalno onog dela radnog kolektiva koji čine radnici stvarno zaposleni u proizvodnji. U šumskoj proizvodnji stalnih radnika ima vrlo malo, što sadanju šumsku proizvodnju društveno bitno razlikuje od industriske proizvodnje. Intenziviranjem radova u organizacionoj jedinici prelaznog perioda treba da se stvore uslovi za rad preko ćele godine, što će omogućiti ustaljivanje radne snage i obrazovanje odgovarajućih radnih kolektiva potrebnih za kolektivno upravljanje gazdinstvom2. što se tiče pasivnog šumskog fonda, t. j . ogromnih površina koje treba u javnom interesu pošumiti — tu organizaciju osnovnih jedinica treba izvesti na istim principima na kojima su organizovana i građevinska preduzeća koja izvode velike investicione radove opštedržavnog značaj A (javne železnice, javni putevi, hidrocentrale i si.). Po izvršenim radovima, pošumljene bi se površine kao mlade kulture, posle izvršene kolaudacije, predavale na privredno upravljanje ili najbližoj osnovnoj organizacionoj jedinici ili bi se od njih samih stvarale nove organizacione jedinice1. Očigledno je da se u ovakvoj organizaciji šumske privrede, koja je ovde data šematski i u najgrubljim crtama, ističu dve osnovne karakteristike: s jedne strane, izvestan centralizam u upravljanju2, i snažna podrška državne uprave (kao ostatak starog i baš zbog postojanja i likvidiranja starih odnosa u našoj šumskoj privredi) i, s druge, potpuna društvena kontrola nad upravljanjem šumama (kao dosledno sproveden socijalistički elemenat) sa postepenim ostvarivanjem upravljanje šumama od strane radnih kolektiva. Koji će elemenat u organizaciji šumarstva prelaznog perioda imati momentanu prevagu zavisi od konkretnog stanja šumskog fonda i postojećih odnosa u šumskoj privredi. Sa napredovanjem u stvaranju socijalističkih odnosa uopšte a posebno u šumskoj privredi, nestajaće iz organizacije prelaznog perioda nužno zaostali elementi prošlosti a njihovo mesto će zauzimati novi, socijalistički. Iz svega ovoga jasno izlazi da je težina pitanja organizacije šumske privrede u prelaznom periodu (pa i celog šumarstva) upravo u tome (pored poznavanja teoriske strane pitanja) da se realno i što bliže odrede i procene, s jedne strane, opšti društveno-ekonomski, politički i pravni uslovi kao okviri za postojanje određene organizacije šumarstva a, s druge, konkretno stanje šumskog fonda i stvarni odnosi u šumskoj privredi, t. j . oni specifični uslovi koji bliže determinišu tu organizaciju i uslovi javaju efikasnost njenog poslovanja. Nametanje preživelih organizacionih oblika za čije postojanje nema više realnih uslova, kao i uvođenje izvesnih novih organizacionih formi 2 Sve se ovo odnosi na šumski fond kao celinu, t. j . na sve šume bez obzira na vlasništvo. Osnovne i više organizacione jedinice bi postojale zasebno za državne, zasebno za zadružne a zasebno za privatne šume. Tako se nacionalizacijom privatnih šuma, koja je u socijalizmu neizbežna, ne bi ništa izmenilo u osnovnoj organizacionoj strukturi. 1 Pri ovome se uvek ima u vidu da obim delatnosti osnovne organizacione jedinice aktivnog šumskog fonda obuhvata čitav proizvodni proces: gajenje, eksploataciju (seču, izradu, izvoz) i prodaju šumskih proizvoda. 2 Ne možemo se složiti sa T. Francois (Politique, Legislation et Administration forestiers, Washington, 1950), i nekim drugim autorima koji centralizam u upravljanju šumama ističu kao neku bitnu, elementarnu karakteristiku samog šumskog fonda; čime hoće da kažu da je centralizam u organizaciji šumarstva objektivno nužan, beL obzira na uslove, mesto i vreme u kome se konkretna organizacija ostvaruje. |