DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 12/1953 str. 5 <-- 5 --> PDF |
Drugačije nije moglo ni biti u jednom društvenom i ekonomskom sistemu koji je zasnova nna društvenim i ekonomskim protivrecnostima i gde sve institucije pretstavljaju kompromisno rešenje u sukobu i delovanju suprotnih društvenih i ekonomskih sila. Usled ovoga i organizacija šumarstva kao jedinstvena institucija (kao celina), kao i organizacija njenih delova (kao specijalne, posebne institucije) pretstavlja u svim zemljama jedan nepotpun, prilično neharmoničan a često i heterogeni sistem. Iz svega ovog logično proizlazi da se sistematski, dosledno i naučno može izgraditi organizacija šumarstva (kako u celini, tako i u pojedinim delovima) samo u takvom društvenom uređenju koje je oslobođeno unutrašnjih protivrečnosti. Ovo je istovremeno i potvrda činjenice, da je organizacija šumarstva samo deo jedinstvenog organizacionog državnog sistema, deo određenog društveno-ekonomskog državnog uređenja, i da se sva pitanja u vezi sa njom mogu i moraju rešavati jedino u okvira i na načelima tog sistema. II. Posle rata izvršene su duboke, revolucionarne promene u čitavom našem političkom i društveno-ekonomskom životu. Te promene su bile utoliko dublje i revolucionarnije ukoliko je pojedini sektor našeg društveno ekonomskog života bio zaostaliji, nerazvijeniji. Konkretno, te promene su u šumarstvu, i to u svima pravcima, bile najveće (odnosno tačnije rečeno: potrebe i težnje za promenama) jer je šumska privreda bila najzaostaliji deo narodne privrede a ostali delovi šumarstva (nastava,, naučno-istraživački rad, nauka i si.) relativno takođe vrlo nerazvijeni. Reperkusije ovih promena (ili tendencija za promenama) bile sut dalekosežne i jasno su se manifestovale na svim područjima šumarstva. Ovo tim više što sve te promene nisu bile »obične« promene — promene koje su pretstavljale samo promenu snaga grupa interesenata angažova nih u iskorišćavanju šuma — već promene koje su kvalitetno menjale ne samo sve odnose u šumarstvu, nego i sadržinu mnogih pojmova i skoro svih organizacionih, pravnih i ekonomskih instituta. S obzirom na ovo, sukob starih organizacionih formi sa izvršenim promenama i novim društveno-ekonomskim odnosima uopšte, a posebno u šumarstvu, bio je neizbežan. Organizacija šumarstva, kao sistem, morala je da se menja i da se dovede u sklad sa novom sadržinom (zadacima i ciljevima) šumarstva u našoj zemlji. Zbog ovoga se prviput u istoriji šumarstva postavlja problem — ne: reorganizacije organizacije šumarstva kao palijativne mere izazvane trenutnom prevagom određene grupe snaga, već potpuno, sistematsko organizovanje celokupnog šumarstva; ne vezivanje za već postojeći sistem organizacije kao uzorak, ili kao osnovicu na kojoj i prema kojoj treba dograđivati nešto (naravno prilagođavajući se toj osnovici), — već, ne. vezujući se ni za kakve preživele istoriske oblike i šablone, stvoriti na naučnim principima i prema zahtevima prakse (a u skladu sa novim društvenim uređenjem) najcelishodniji sistem organizacije šumarstva, koji bi što potpunije i što ađekvatnije odgovarao našoj današnjoj stvarnosti, odnosno u okviru koga bi se postigli najveći ekonomski rezultati, i to ne više u interesu ove ili one društvene grupe ili klase, već u interesu društva kao celine. |