DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 5-6/1954 str. 58 <-- 58 --> PDF |
vlakanaca i c) koso lijepljenje (Schäftverleimung), kod kojeg se spajanje vrši koso na tok vlakanaca. Shematski prikaz svih triju varijacija daje priložena slika 1. U analizi koeficijenata kvaliteta šper i panel-ploča mi se ovdje povrh čvrstoće na vlak, pritisak i savijanje susrećemo s pojmom čvrstoć e vezanja , pod kojom se u načelu razumijeva: a) kod uzdužnog i kosog lijep I I ljenja srednja vrijednost čvrstoće na torziju, a b) kod čeonog lijepljenja srednja vrijednost čvrstoće na vlak; u oba slučaja do granice loma. Međutim se kod uzoraka šper-ploča i panela ustanovljenje ove čvrstoće zasniva na specijalnom postupku stalnog progresivnog opterećivanja na vlak (Zugversuch) sve do granice loma. U pravilu se za ispitivanje uzima najmanje 15 uzoraka a. i> c. svake vrste ploča, pri čemu brzina opterećivanja (Bela- Sl. 1 stungsgeschwmdigkeit) iznosi 100 kg po cm2 svake ispitivane ploče u minuti. Sama se čvrstoća vezanja ustanovljuje iz omjera opterećenja do granice loma (P) u kg (Bruchlast) i zbroja ispitanih ploča, koje se mjere nakon ispitivanja (F). Prema tome je izražena u kg/cm2 čvrstoća vezanja (TB ) dana u jednostavnoj formuli: P a buduć je suma ispitanih ploča jednaka produktu nakon pokusa izmjerenih duljina (li- I2) i njihove srednje širine (b), dakle F^dj + la) b onda izlazi konačni oblik formule P Tß = (ll+ l2)b Kod analize se dobivenih rezultata uzimaju u obzir samo oni uzorci, kod kojih je lom nastupio unutar slijepljenih ploha. Ako se ukaže, da uzeti broj od 15 ploča nije dovoljan (suviše veliki varijabilitet), onda se ispitivanje mora ponoviti s novim uzorcima. Obične su dimenzije uzoraka: duljina iznad 10 mm, a širina 20 mm. Rezultati se iskazuju ili kao tri brojke (najniže, srednje i najviše vrijednosti) ili kao u našem slučaju u dvije brojke (najniže i najviše vrijednosti). I. Oblici čvrstoće vezanja Veličina se čvrstoće vezanja u vezi s tehnološkim procesom proizvodnje i namjenom gotovih produkata ukazuje u raznom stupnjevanju već prema tome, da li su za upotrebivost proizvoda pretežniji činioci vlage, temperature ili gljivične infekcije. Njemačka standartizacija poznaje više oblika, od kojih su najvažniji slijedeći: a) Čvrstoća za suho stanje (Trockenbindefestigkeit) se ispituje na uzorcima, koji su određeno vrijeme bili smješteni u zaštićenim prostorijama normalnih klimatskih uslova (normale Raumklima). U pravilu se pod tim uslovima razumijeva stanje u zatvorenom prostoru s uzduhom u stalnoj cirkulaciji, temperaturom 20° C ± 2° i relativnom. uzdušnom vlagom od 65°/o ± 5%. Dozvoljeni minimum kod prosušene robe šper-ploča i panela računa E. Irschicks a 15,— kg/cm2. b) Čvrstoća za vlažno stanje (Feuchtbindefestigkeit) se ispituje na uzorcima, koji su držani nad površjem vode toliko dugo, da im je vlažnost blizu zasićenja vlakanaca. Takvo se držanje uzoraka vrši u prostoriji, koja ima temperaturu 20° ± 2°. Uzorci su kod toga položeni iznad vodenog površja 5 cm i zaštićeni od djelovanja rose (Tauwasser). Dozvoljeni minimum računa spomenuti autor (E. Irschick) kod prosušene robe šper-ploča sa 20,— a panela sa 15,— kg/cm2. Kod robe nakon 48 sati lagerovanja u hladnoj vodi računa za šper-ploče 7,5, a za panele 5,—-kg/cm2. |