DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 5-6/1957 str. 35 <-- 35 --> PDF |
Kod jasike se trulež javlja nekad već u 5-oj godini. Oko 25 godine trulež kod jasike dosiže visinu od 7 do 8 metara, ukoliko nije u gornjem delu oštećena. Na poprečnom preseku iste visine trulež je kod jasike 10 puta veća nego kod breze. Radi te pojave ekonomika nas sili da određujemo kraće ophodnje za brezu i jasiku, pa makar upotrebili dva meliorativna stadija da bi izvršili melioraciju tla. Smatramo da bi bile po desne sledeće ophodnje: Vrištinski podzol Močvarni podzol Breza 30 g. 20—25 g. Jasika 25 g. 15 g. Međutim bolje je jasiku sasvim isključiti od upotrebe na močvarnim podzolima. Nas ovde zanima ekonomska strana problema regeneracije degradiranih hrastovih staništa. Taj problem smo već u uvodu postavili sa njegove biološke strane. Nesumnjivo je da je to problem državnih razmera i da mu treba prići sa jednim širim perspektivnim stavom, ne gubeći iz vida ekonomiku sadašnjice. Opšte smanjenje proizvodnosti naših hrastovih šuma je proces koji je u ubrzanom toku već nekih 50 godina, uzroci toga procesa su poznati, pa nema potrebe da ih ponavljamo. Jasno je da se ni regeneracija prostranih degradiranih površina hrastovog područja ne može izvršiti preko noći, pa ma kakve metode melioracije primenili. Ali se iz našeg dosadanjeg izlaganja vidi da je biomelioracija tih površina svakako najcelishodniji metod regeneracije sa biološkog i sa ekonomskog gledišta. Finansijska i materijalna sredstva koja su potrebna u početnoj (investicionoj) fazi biomelioracije su minimalna (u stvari to su troškovi običnog pošumljavanja), činjenica koja je u šumskom gospodarstvu od velike važnosti. Kasnije se sam proces melioracije odvija automatski. Videli smo da se u samom toku melioracije mogu proizvoditi znatne ekonomske vrednosti, u koliko je razume se udovoljeno svim postavljenim uslovima melioracije. Kao osnovni uslov koji se postavlja za uspeh biomelioracije degradiranih podzoliranih površina, jeste zabrana sabiranja listinca, jer je kako znamo listinac meliorativnih vrsta u stvari ona materija koja vrši melioraciju tla. Kod obrašćivanja degradiranih površina sa meliorativnim skupovima brzorastućih vrsta, mi smo u prvom planu imali u vidu regeneraciju tla za jedan dugotrajniji proizvodni šumski tip sastavljen uglavnom od klimaksnih vrsta. Međutim ta smena brzorastućih vrsta meliorativnog skupa, nakon izvršene melioracije, ne mora da se izvrši uvek i u svakom slučaju. Može se pokazati da je iz ekonomskih razloga celishodnije na datoj površini, bez obzira na stepen postignute melioracije, održavati šumske proizvodne tipove sastavljene od brzorastućih meliorativnih vrsta (što vredi naročito za johu), koje ekonomici današnjice pružaju veće i brže prihode od klimaksnih vrsta. Proizvodnja na degradiranim površinama (uz paralelnu melioraciju) može da igra znatnu ekonomsku ulogu ako se melioracija vrši po određenom planu na što većim površinama. Desetak hektara breze zasađene |