DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 3-4/1968 str. 32 <-- 32 --> PDF |
od strane Instituta za naučna istraživanja u šumarstvu Srbije, da se komparativnim putem utvrdi, da li i koje vrste unesenih četinara odgovaraju ekološkim uslovima Avale, odnosno terenima za pošumljavanje u okolini Beograda i na Šumadijskoj površi. Ta su istraživanja pokazala, da se zbog niske temperature i suše u vegetacijskom periodu 1928. godine i veoma hladne zime u februaru-martu 1929. godine (—25u C) veći broj stabala posušio. Samo stabla u depresijama, tj. u zaklonu i na dubokom tlu ostala su u životu. U zaključku objavljenog rada ovih istraživanja navodi se, da duglazija u pogledu rašćenja prevazilaz i sve vrste unesenih četinara na Avali (7). Na području Kosova i Metohije duglazija se pojavila tek posle drugog svetskog rata i to samo na dve lokacije, tj. po nekoliko primeraka, starih oko 20 godina, u parku Karagač kod Peći i u skveru, kod bogoslovije u Prizrenu. Međutim, pre desetak godina u APKM duglaziji je posvećena velika pažnja i sada se ona proizvodi u stotinama hiljada primeraka godišnje, a u svrhu očetinjavanja lišćarskih bukovih šuma u Pokrajini (8, 9). Sopstveni ogledi i zapažanja. Napred smo izneli, pored ostalog, kratki istorijat rasprostranjen ja duglazije u Jugoslaviji iako nepotpun, jer za detaljnije izlaganje o tome nema dovoljno prostora, a nije ni cilj ovog članka. Međutim, treba napomenuti, da se posle rata skoro u celoj Evropi pristu- Sl. la. Četvorogodišnje sadnice duglazije koje su stradale od mraza u rasadniku Orno Brdo kod Pećske Banje. |