DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 3-4/2003 str. 52 <-- 52 --> PDF |
D. Ballian: PROCJENA GENETIČKE VARIJABILNOSTI OBIČNE JELE (Abies alba Mill.) ANALIZOM Šumarski list br. 3 4, CXXVII (2003). 135-151 od jedan, i to ako lokus ponovi više puta svoju kom- tativna mjera genetičkih promjena, odnosno alelnih pletnu alelnu strukturu i ako je evolucija vremenski supstitucija po lokusu (Boroj evic, 1985). trajala dulje. Iz toga proizlazi daje odstupanje kvanti 3.7. Genotipska odstupanja između populacija Dobivena genetička odstupanja između populacija(tablica 10) najveća su između populacija Gorskog kotaraA sjedne strane, i ostalih populacija s druge strane, a relativno je malo odstupanje s Gorskim kotarom J. Gorskog kotara A i Vraniće, veličine 0,1863, a zatim udaljenost populacija Gorskog kotara A i Crnog vrha, sa 0.1849. Najmanja vrijednost genetičkog odstupanja iznosi 0,0503, a registrirana je između populacija Vraniće i Čabulje. Iz dobivenih genotipskih odstupanja u ovom istraživanju vidljivo je da su odstupanja relativno velika u usporedbi s onima koje su dobili Brus i Longauer (1995) za Sloveniju, Konnert za Bavarsku (1993) i Baden VVurttemberg (1993b), te Gotovo se posve slično ponaša i populacija Gorskog kotar J, s tim što ova populacija pokazuje relativno malo genetičko odstupanje spram populacije Mekih brda. Najveća su genotipska odstupanja između populacija Ruetz i sur. (1996) za južnu Njemačku. Razlog tomu treba tražiti u većim udaljenostima između populacija koje su istraživane u ovom radu te u manjoj varijabilnosti između populacija u Sloveniji i Njemačkoj. Mnoge čimbenike koji utječu na genetička odstupanja nismo mogli obuhvatiti, posebice okolišne čimbenike koji djeluju selektivno, pa ostaje neriješeno pitanje testiranja dobivenih rezultata. 3.8. Alelna odstupanja između populacija Alelna odstupanja dobivena između populacija najveća su između populacija Gorskog kotara A i Crnog vrha veličine 0,1255, zatim slijedi populacija Vraniće s veličinom odstupanja 0,1212, te populacije Biokova i Gorskog kotara A sa 0,1184, pa Čabulje i Gorskog kotara A sa 0,1158. to se moglo i očekivati jer su populacije male i izolirane, s relativno malim protokom gena, a populacija Gorskog kotara A pripada velikim populacijama s velikim protokom gena. Relativno su mala odstupanja između populacija Gorskog kotara A i Gorskog kotara J, što se moglo i pretpostaviti. Najmanja vrijednost alelnog odstupanja od 0.0316 registrirana je između populacija Vraniće i Čabulje. Prema rezultatima Konnert i Bergman na (1995), taj se rezultat i mogao očekivati s obzirom na to da se populacije Gorskog kotara A i Gorskog kotara J nalaze u introgresivnoj zoni između balkanskih i apeninskih pribježišta, odnosno u zoni hibridizacije jele iz tih dvaju pribježišta. Stoga te populacije i pokazuju veće vrijednosti genetičkog odstupanja u usporedbi s populacijama koje, prema tim autorima, dolaze u čistoj zoni balkanskog pribježišta. Osim toga, može se primijetiti da i između ostalih populacija postoji povećana vrijednost genetičkih odstupanja s obzirom na to da su većinom posrijedi male i izolirane populacije koje su, vjerojatno, opterećene genetičkim driftom. |