DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu



ŠUMARSKI LIST 9-10/2009 str. 43     <-- 43 -->        PDF

D. Ballian: GENETIČKE STRUKTURE OBIČNE JELE (Abies alba Mill.) IZ ZAPADNE I ISTOČNE BOSNE Šumarski list br. 9–10, CXXXIII (2009), 501-512


Genski lokus Pgi-B pokazuje raznolikost samo u populaciji
Glamoč i Knežina, a u drugim je populacijama
monomorfan (tablica 3). Budući da ovaj lokus nije bio
varijabilan u području južne Njemačke (Konnert
1996), rezultati dobiveni u ovom istraživanju upućuju
na to da je taj gen lokus karakterističan samo za neke
južne provenijencije. Kako suKonnertiBergmann
(1995) u svom istraživanju našli veće učestalost alela B


1


i B samo u Bugarskoj, može se nakon ovog pretposta


2


viti da lokusa B dopire do zapadne Bosne.


3


U ovom je istraživanju za genski lokus Pgm-Aregistrirana
raznolikost u sedam populacije (tablica 3). Za
alel A dobivena je srednja veličina 0,97, za alelA veli


2
3


čina 0,02, i za alelA 0,01, budući da je alel svojstven


4


samo za najistočniju populaciju Knežina, te se može upo rabiti
kao specifični alel te populacije. Ovaj genski lo kus
registriran je u južnoj Njemačkoj (Konnert 1996).


Pgm-B genski lokus u ovom istraživanju pokazuje
veliku varijabilnost polimorfizam u svim istraživanim
populacijama. Srednja veličina za alel B iznosi 0,09, a


1


za alel B iznosi 0,91 (tablica 3). Zanimljivo je da je u


2


istraživanju Konnert i Bergmann (1995) alel B


1


utvrđen s većom frekvencijom u područjuTatra, Karpata,
Dinarida i južne Italije (Kalabrije).
Kod genskog lokusa Idh-Asrednja veličina za alel
A iznosi 0,22,A 0,01, A 0,58 iA 0,20. Alel A koji u


1 234 3


zapadnom dijelu ima manje veličine od onih u istoč-


Slika 2.
Populacija obične jele iz istočne Bosne (populacija Klis).


Figure 2 Population of the silver fir from the East Bosnia
(population Klis)


nom (tablica 3), te možemo smatrati da pokazuje klinalnu
varijabilnost. Ovdje imamo i pojavu rijetkog alela
A, koji nalazimo samo u populacijiTroglav, točnije u


2


ma sivu planine Dinare. Ovaj genski lokus manje je is tra
živan te nije moguće usporediti dobivene rezultate s
dru gim istraživanjima (Möller 1986).


Za genski lokus Idh-B srednja veličina alel Idh-B iz


2


nosila je 0,01, Idh-B 0,71, Idh-B 0,27, a Idh-B0,01


34 5


(tablica 3).Ako, pak, ove rezultate usporedimo s ranijim
istraživanjima koja je proveo Longauer (1994) te
Brus iLongauer (1995), može se zaključiti da alel
B pokazuje klinalnu varijabilnost, te da se vrijednosti


4


povećavaju od sjeverozapada prema jugoistoku i jugu.
Na Karpatima učestalost ovog alela iznosi 0,71 (Moller,
1986), a na jugu u Kalabriji 0,78 (Breitenbach-
Dorfer i sur.1992). Breitenbach-Dorfer i sur.
(1997) prikazali su rezultate zaAustriju i Bavarsku, a
vri jednosti su od 0,44 na zapadu do 0,25 na istoku.
Moller(1986) za alel B navodi da se vrijednosti od


1


sjevera prema jugu smanjuju, a za alel B povećavaju,


2


što pokazuje izrazitu klinalnu varijabilnost. Za alel Idh-
B dobili smo veličinu 0,39, i on se ponaša suprotno


4


alelu Idh-B. U ovom istraživanju imamo pojavu rijetkih


3


alela B
(populacija Knežina) i B (populacija Oštrelj),


2
5


koji mogu poslužiti za detekciju tih dviju populacija.


Slika 3.
Populacija obične jele iz zapadne Bosne (populacija
Glamoč)


Figure 3 Population of the silver fir from the West Bosnia
(population Glamoč)