DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu
| ŠUMARSKI LIST 9-10/2009 str. 45 <-- 45 --> PDF |
D. Ballian: GENETIČKE STRUKTURE OBIČNE JELE (Abies alba Mill.) IZ ZAPADNE I ISTOČNE BOSNE Šumarski list br. 9–10, CXXXIII (2009), 501-512 zuju klinalnu raznolikost. Za razliku od njihBreiten-losti alela u ovom istraživanju mogu poslužiti kod bach-Dorferi sur.(1997) u svom istraživanju na-određenja i razdvajanja zapadnih i istočnih populacija laze tri alela za gen lokus 6-Pgdh-B, što također imamo u Bosni i Hercegovini. u ovom istraživanju. Dobivene razlike između učesta Genetička raznolikost unutar populacija – Genetics diversity within population Raznolikost alela – Allel diversity Najveću raznolikost alela imamo u populaciji Gla-navodi podatke za broj alela po lokusu od 1,62 do 1,84. moč u zapadnoj Bosni, a najmanji broj alela po lokusu Za niz europskih populacija vidljivo je postojanje klina lazimo u populaciji Očevija. Populacija Očevija je nalne varijabilnosti prema prosječnom broju alela po kroz povijest bila pod stalnom djelovanjem čovjeka, su lokusu (A/L), tako da su vrijednosti od 1,66 u sjeverostavnim sječama bukve (Ballian iBogunić 2008) u zapadnim područjima rasprostiranja obične jele do odnosu spram drugih populacija (tablica 4). 2,30 u jugoistočnim dijelovima rasprostiranja (Kon- U istraživanjima provedenim u Sloveniji prosječan nert1995b).Paulei sur.(2002) u svom istraživanju broj alela bio je od 1,8 do 2,0 (Brus i Longauer navode podatak za Karpate sa prosječnom alelnom ve1995). Konnert(1995a) za područje južne Njemačke ličinom od 2,0 do 2,2. Tablica 4. Prosječan broj alela i genotipova po lokusu; prikaz raznolikosti i diferenciranosti Table 4 Average number of alleles and genotypes per lokus, diversity, diferentiation Populacija Population Prosječan broj alela po lokusu Average number of alleles per locusA/L Prosječan broj genotipova po lokusu Average number of genotypes per lokusG/L Raznolikost Diversity Diferenciranosti Differentiation . T V gem V p Oštrelj 2,17 2,70 65,88 1,22 0,18 Grmeč 1,94 2,58 52,42 1,19 0,16 Bos. Gragovo 2,00 2,64 57,37 1,20 0,17 Troglav 2,05 2,82 72,81 1,22 0,18 Glamoč 2,23 2,88 90,70 1,24 0,19 Zavidovići 1,82 2,11 28,80 1,17 0,15 Očevija 1,65 2,00 28,42 1,16 0,14 Klis 2,11 2,82 61,55 1,22 0,18 Knežina 2,05 2,58 45,16 1,20 0,16 Romanija 1,94 2,41 46,35 1,19 0,16 sredina 2,00 2,55 Raznolikost genotipova Uz srednji broj alela po lokusu za prikazivanje raznolikosti unutar populacija, kao i između populacija može poslužiti i srednji broj genotipova po lokusu (G/L). U usporedbi s alelskom raznolikošću, mora se obratiti pozornost na to da su broj i količina mogućih genotipova veći, a time i broj mogućih klasa.To ima smisla ako su Fiksacijski indeks (Wrightov koeficijent inbridinga) – Fiksacijski indeks osigurava određivanje postojanja stupnja inbridinga u populacijama, i to na taj način da negativne i nulte vrijednosti pokazuju njegovu odsutnost, a povezane su i s većim stupnjem heterozigotnosti u populacijama. Pozitivne vrijednostfiksacijskog koeficijenta (F) upućuju na prisutnost inbridinga (Bergmann i sur. 1990), a označavaju mjeru odstupanja promatrane heterozigotnosti od očekivane Hardy-Weinbergove ravnoteže (Morgenstern, 1996). Proma tramo li heterozigotnost na temelju fiksacijskog indeksa, primijetit ćemo na slici 3 da je u populaciji Očevija i Za – Genotypes diversity posrijedi rijetki genotipovi (aleli), a što je slučaj s ovim istraživanjem.Tako su, u ovom istraživanju, vrijednosti iznosile od 2,00 kod populacije Očevija do 2,88 u popu lacije Glamoča (tablica 4).Ti su rezultati u skladu su s rezultatima za srednji broj alela po lokusu. Fixation index vidovići srednja vrijednost negativna, što pokazuje da je stvarna heterozigotnost u tim populacijama veća od očekivane, te da u njima samo neki genski lokusi pokazuju postojanje inbridinga.Schro eder(1989) je pri istraživanju s dva enzimska sustava (Idh i 6-Pgdh) dobila je pozitivne srednje vrijednosti s malim fiksacijskim indeksom. U istraživanju s tri enzimska lokusa (Got, Idh i Shd)Gianninii sur.(1994) dobili su pozitivne vrijednosti fiksacijskog indeksa, što govori da je istraživana populacija Campolina u sjevernim Apeninima opterećena inbridingom. |