DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagođeno pretraživanje po punom tekstu



ŠUMARSKI LIST 7-8/2017 str. 26     <-- 26 -->        PDF

svim slučajevima veće od teorijskih (Tablica 5.), ili su razlike minimalne što ukazuje na odsustvo imbridinga ili je u pitanju mala vrijednost. Ovdje se treba osvrnuti i na populaciju Gornjeg toka Vrbasa kod kojeg imamo samo tri genotipa, što je ostavilo traga i na heterozigotnosti ove populacije.
Razlike između stvarne i teorijske heterozigotnosti pokazuju odstupanje stvarnog stanja od uravnoteženog stanja populacije, a što je bilo i za očekivati s obzirom na veličinu i strukturu istraživanih populacija. Tako je dobivena najveća razlika kod populacije donji tok Neretve, te je vrijednost fiksacijskog indeksa Fi=0,062.
Fiksacijski indeks u pet istraživanih populacija pokazuje negativne veličine (Tablica 5.) ili male pozitivne vrijednosti, osim donjeg toka Neretve s relativno većom vrijednošću, ali bez značajnijeg imbridinga u populaciji. Možemo utvrditi da su sve populacije u skoro uravnoteženom stanju. Ipak ovdje se moramo i ograditi od dobivenih rezultata fiksacijskog indeks s obzirom na veličinu istraživanih populacija, kod kojih je bio jako mali broj starih stabala.
Ukupna diferenciranost istraživanih populacija iznosila je dj=0,3738, što je visoka vrijednost za jednu pionirsku vrstu. U bosanskohercegovačkim populacijama crnih topola prisutna je relativno visoka unutarpopulacijska diferenciranost i kretala se od dj=0,2917 za donji tok Bosne do dj=0,5545 za donji tok rijeke Neretve.
Diferenciranost prema genskim lokusima (biljezima) kretala se od dj=0,1090 za genski lokus PMGC_456 kod donjeg toka Bosne, gdje se zadržao veći broj starih autohtonih stabala topola, do dj=0,8995 kod donjeg toka Neretve za genski lokus WPMS_14.
Dobiveni rezultati između istraživanih populacija u Tablici 6. mogu se protumačiti malim zemljopisnim udaljenostima između analiziranih populacija, teprotoka gena između njih. Populacije Neretva i gornji tok Vrbasa pokazuju specifičnost. U populaciji gornji Vrbas imamo samo tri genotipa, iako su stabla sakupljena sa jednog šireg područja. Populacija donjeg toka Neretve (Čapljina) izolirana je od ostalih, a pripada Jadranskom slivu uz nisku raznolikost i heterozigotnost, te visoku vrijednost diferenciranja u njoj, što ukazuje da nema protoka gena iz drugih populacija. Također provedena analiza uz pomoć programa STRUCTURE 2.2 s klasterima K=3, ilustrativno pokazuje značajnu diferenciranost populacije donja Neretva (Slika 2).
Kada se primjeni ista metoda s klasterom K=4 dobijemo grupiranje populacija Vrbasa, Drine i Bosne, te Spreče i pokazuju značajnu raznolikost, dok populacija gornji tok Neretve (Konjic) pokazuje sličnost s populacijama rijeke Bosne (Slika 3).