DIGITALNA ARHIVA ŠUMARSKOG LISTA
prilagoðeno pretraživanje po punom tekstu



ŠUMARSKI LIST 3-4/2023 str. 37     <-- 37 -->        PDF

Eler, Ü., 1992: Kızılçamda (Pinus brutia Ten.) odunlaºan kozalaklarda dökülmeyip sonraki yıllara kalan tohum durumu. Ormancılık Araºtırma Enstitüsü Yayınları. Teknik Rapor No: 75. s. 147-168.
Dunlap, R., P. Barnett, 1984: Manipulating loblolly pine (Pinus taeda L.) seed germination with simulated moisture and temperature stress. In: Seedling Physiology and Reforestation Success (Ed: Duryea, M.L., Brown, G.N). Springer, USA, pp. 61-74.
Feduck, M., P. Henrya, R. Winderb, D. Dunnb, R. Alfarob, L. van Akkerb, B. Hawkesb, 2015: The genetic basis of cone serotiny in Pinus contorta as a function of mixed severity and stand-replacement fire regimes. BioRxiv preprint doi: https://doi.org/10.1101/023267.
Fernández, G. V., P. Z. Fuleb, A. Marcos, L. Cavo, 2019: The role of fire frequency and severity on the regeneration of Mediterranean serotinous pines under different environmental conditions. 2019. Forest Ecology and Management. 444 (2019). 59–68.
Herna´ndez-Serrano, A., M. Verdu´, L. Santos-del-Blanco, J. Climent, S. C. Gonza´lez-Mart´ınez, J. G. Pausas, 2014: Heritability and quantitative genetic divergence of serotiny, a fire-persistence plant trait, Annals of Botany 114: 571–577.
Moya, D., S. González-de Vega, F. García-Orenes, A. Morugán-Coronado, V. Arcenegui, J. Mataix-Solera, J. De las Heras, 2018: Temporal characterisation of soil-plant natural recovery related to fire severity in burned Pinus halepensis Mill. forests. Science of The Total Environment. 640, 42-51.
Neyiºci, T., Y. Cengiz, 1985: Sıcaklık ve külün kızılçam (Pinus brutia Ten.) tohumlarının çimlenme yeteneği ve fidan büyümesi üzerine etkileri. Doğa Bilim Dergisi. Seri 2. Cilt 9. Sayı 1. s. 121-131.
Parchman, T. H., Z. Gompert, J. Mudge, F. D. Schilkey, C. W. Benkman, C. A. Buerkle, 2012: Genome-Wide Association Genetics of an Adaptive Trait in Lodgepole Pine. Molecular Ecology, 21 (12), 2991-3005.
Saatçioğlu, F., 1971: Orman ağacı tohumları. İ.Ü. Yayın No:1649/173. Sermet III. Baskı, İstanbul, 242 s.
Selik, M., 1963: Kızılçam (Pinus brutia Ten.)’ın botanik özellikleri üzerinde araºtırmalar ve bunların Halepçamı (Pinus halepensis Mil.) vasıfları ile mukayesesi. Orman Genel Müdürlüğü Yayını. No: 353/36. 88 s. İstanbul.
Su, W. H., Z. Shi, R. Zhou, Y. J. Zhao, G. F. Zhang, 2015: The role of fire in the Central Yunnan Plateau ecosystem, southwestern China. Forest Ecology and Management. 356 (2015). 22–30.
ªefik, Y., 1965: Kızılçam kozalak ve tohumu üzerine araºtırmalar. Orman Genel Müdürlüğü Yayını. No: 420/41. 94 s. İstanbul.
Thanos, C. A., M. Doussi, 2000: Post-fire regeneration of Pinus brutia forests, In: G. Ne’eman and L. Trabaud (eds), Ecology, Biogeography and Management of Pinus halepensis and Pinus brutia Forest Ecosystems in the Mediterranean Basin. Backhuys Publisher. p. 291-301. Leiden.
Thanos, C. A., 2000: Ecophysiology of seed germinatıon in Pinus halepensis and Pinus brutia, In: G. Ne’eman and L. Trabaud (eds), Ecology, Biogeography and Management of Pinus halepensis and Pinus brutia Forest Ecosystems in the Mediterranean Basin. Backhuys Publisher. p. 37-50. Leiden.
Ürgenç, S., T. Odabaºı, 1971: Kızılçam (Pinus brutia Ten.) tohumlarının uzun süreli (7 yıl) kozalak içinde saklanmasının diğer saklama metotlarıyla mukayeseli sonuçları. İ.Ü. Orman Fakültesi Dergisi. Seri A. Cilt 21. Sayı 2. s. 82-93.
Ürgenç, S., 1977: Antalya yöresi alçak ve yüksek kademe kızılçam ormanlarında tohum veriminin değiºimi (5 yıllık araºtırma sonuçları). İ.Ü. Orman Fakültesi Dergisi. Seri A. Cilt 27. Sayı 2. s. 80-114.
Verkaik, I., J. M. Espelta, 2006: Post-fire regeneration thinning, cone production, serotiny and regeneration age in Pinus halepensis. Forest Ecology and Management. 231(1-3). p. 155–163.
Yaltırık, F., 1993: Dendroloji ders kitabı I. Gymnospermae (Açık Tohumlular) İ.Ü. Orman Fakültesi Yayını, No. 34432/386, 320 s., İstanbul.
Yıldız, O., D. Eºen, M., Sargıncı, 2004: Akdeniz Tipi İklim Bölgelerinde Bitki Kompozisyonun Oluºumuna Tarihsel Evrim ve Tahribin Etkileri. TBMMO Orman Mühendisleri Odası Dergisi. 41. p. 20-21.
Yıldız, O., D. Esen, M. Sarginci, B. Toprak, 2010: Effects of forest fire on soil nutrients in Turkish pine (Pinus brutia, Ten) Ecosystems. Journal of Environmental Biology. 31 (1-2). p. 11-13.
Yıldız, O., D. Eºen, B. Çetin, İ. Gürsoy, R. Sert, 2018: İç Anadolu’nun Karasal Ekosistemlerindeki Ağaçlandırma Çalıºmalarında Kızılçam (P. brutia Ten) Bir Seçenek Olabilir Mi. Uluslararası Multidisipliner Çalıºmalar Kongresi (Tam Metin Bildiri/Sözlü Sunum)
Sažetak
U ovom istraživanju analizirane su promjene u stopi klijavosti i postotku klijavosti sjemena iz zatvorenih èešera Pinus brutia Ten. razlièite starosti, sakupljenih na razlièitim nadmorskim visinama. Sjeme korišteno u istraživanju dobiveno je iz zatvorenih èešera (3/kontrola, 4, 5, 6 i 7 godina starosti) u nižim (0-200 m) i višim (800-1000 m) visinskim zonama Mersin- Anamurske regije rasprostranjenih od mora prema unutrašnjosti. Sjeme je klijalo u mraku pri konstantnoj temperaturi od 20 °C 28 dana. Na kraju testa klijavosti provedena je dvostruka analiza varijance o postotku klijavosti 10., 14. i 28. dana, te je utvrðeno da su interakcije izmeðu nadmorske visine i starosti èešera znaèajne (p = 0,05). Kao rezultat znaèajne interakcije izmeðu dviju skupina, srednji test razdvajanja (Tukey test) pokazao je da je najveæa klijavost bila 89,0% u kontrolnoj skupini, a najniža 77,5% u 7-godišnjim èešerima. U zoni viših nadmorskih visina najveæa klijavost iznosila je 74,0%, a najmanja 71,0%. Dobivena je iz sjemena starih 5 odnosno 7 godina. Opæenito, vrijednosti klijavosti u zoni niže nadmorske visine bile su veæe od onih u zoni više nadmorske visine. Meðutim, smanjenje vrijednosti klijavosti od kontrolnog do 7-godišnjeg sjemena bilo je veæe u zoni niže nadmorske visine nego u zoni više nadmorske visine. Studija je pokazala da je na stopu klijanja i postotak, nadmorska visina uèinkovitija od starosti èešera.
Kljuène rıjeèı: crveni bor, zatvoreni èešer, klijavost, postotak klijavosti